Kolor w naturalnym domu

Barwy w naturalnym domu powinny być uwarunkowane głównie materiałami użytymi do budowy i dekoracji wnętrza. Naturalne materiały, takie jak drewno, gips, kamień, cegła i glina oraz naturalne włókna i tkaniny mają swoje własne, piękne i subtelne barwy i strukturę. W większości wypadków nie wymagają one dodatkowej dekoracji – należy po prostu zaakceptować naturalne wykończenie jako podstawowy motyw kolorystyczny. Może zaistnieć potrzeba wzmocnienia koloru i zmiany powierzchni materiałów, ale jeżeli zastosuje się tradycyjne środki wykończeniowe, materiał przez lata nabierze patyny i stanie się jeszcze bardziej atrakcyjny.

Jako dodatkową kolorystykę warto rozważyć możliwości tkwiące w bezbarwnych lakierach do drewna oraz innych przezroczystych farbach. W odróżnieniu od tradycyjnych farb do pokrywania powierzchni, produkty te wywołują dodatkowe wrażenie po zastosowaniu na białych czy pastelowych ścianach i tynku, uwidaczniając strukturę materiału przez przeświecającą powłokę. Dywany, poduszki, draperie, kwiaty i rośliny, dające się łatwo wymienić w zależności od pory roku i nastroju, zwracają uwagę i dodają jasnych akcentów.

Naturalne farby i tynk. Materiały te, wytwarzane z roślin, minerałów oraz naturalnych żywic mogą zastąpić syntetyczne farby i materiały wykończeniowe. Te naturalne produkty mają trochę inne, bardziej subtelne odcienie niż wyroby otrzymane ze składników pochodzenia petrochemicznego. Można również spróbować samemu wyprodukować farby i mieszać je, uzyskując własne oryginalne barwy i wzory. To wcale nie jest trudne zadanie.

Jeżeli nakłada się warstwę nowego tynku, to zamiast po prostu pomalować go, można rozważyć użycie, dla dekoracji, kilku różnych rodzajów tekstury i kolorów tynku. Można nawet dodać pigmentów, które uwypuklą naturalną strukturę materiału czy użyć dla ozdoby elementów marmurowych.

Naturalne barwniki. Aż do XIX wieku używano głównie barwników roślinnych. Przytłumione i miękkie kolory naturalnych barwników odznaczają się spokojnym pięknem, którego często brakuje barwnikom syntetycznym. Rośliny dostarczają barwników o szerokiej gamie kolorów, z czego najbardziej typowymi są odcienie żółci, pomarańczy, brązu i szarości. Z niektórych roślin otrzymuje się barwniki niebieskie i purpurowe. Barwniki roślinne utrwala się na włóknach lub wyrobach włókienniczych, używając specjalnych zapraw – nieorganicznych związków chemicznych, takich jak ałun, związki cyny, żelaza czy chromu. Należy przy tym zachować ostrożność, ponieważ niektóre z nich, na przykład chrom, są trujące. Można uzyskać duże zróżnicowanie kolorystyczne, zależnie od użytej zaprawy utrwalającej oraz czasu przetrzymywania w kąpieli farbiarskiej.

Twórczy kolor

Kolory były zawsze kojarzone z pewnymi podstawowymi odczuciami i symbolami. Chociaż istnieją kulturowe i osobiste upodobania, podstawowe barwy wydają się mieć stały charakter, mimo ciągle zmieniającej się mody.

W Chinach, na przykład, kolory dzielą się na grupy yin i yang. Ciepłe i żywe kolory – czerwony, pomarańczowy i żółty – są yang, a zimne i spokojne – błękitny, indygo i fiolet – są yin. Kolor zielony uważany jest za kolor równowagi, za barwę neutralną. Role kolorów czarnego i białego są odwrócone, gdyż biel kojarzy się ze śmiercią – białe szaty są noszone na pogrzebach.

Różne kolory wywołują zwykle, choć nie zawsze, pewne reakcje. Ciepłe kolory, jak czerwony, są podniecające, pomyślne i stymulujące; pomarańczowy i żółty są radosne, żywe i szczęśliwe; różowy sugeruje zdrowie i dobre samopoczucie. Kolory zimne, takie jak zielony są świeże, miłe i kojące; niebieski i szary są pokojowe i utrzymują dystans; purpurowy i fioikoworóżowy sugerują bogactwo, godność i duchowość. Kolor czarny i biały wiążą się z silnymi odczuciami – biały kojarzy się z czystością i życiem (ale w Chinach ze śmiercią), a czarny uważany jest za złowieszczy, śmiertelny, poważny i smutny.

Obecnie zaczynają dominować kolory ciepłe. Pewne cechy kolorów można wykorzystać do skorygowania wyglądu i kształtu pomieszczeń, powodując, że pomieszczenie będzie się wydawało niższe, a długi i wąski korytarz czy pokój – krótszy.

Jasne kolory i ich mleczne odcienie spowodują, że pokój będzie się wydawał większy, a kolory intensywne i ich odcienie dadzą efekt odwrotny. Ciemne odcienie czynią mały pokój przygnębiającym, a duży pokój może dzięki nim wydawać się przytulniejszy. Można także użyć ciepłych kolorów, by uczynić pokój bez dostępu słońca weselszym, a zimnych kolorów – by zbyt nasłoneczniony pokój stał się przyjemniejszy.

Należy jednak pamiętać, że naturalne światło dzienne w pokoju i usytuowanie jego stanowią istotny punkt wyjścia, podobnie jak nasze własne upodobania i odczucia w stosunku do kolorów. Kolor ma dużą siłę wyrazu i zastosowany twórczo może być potężnym środkiem terapeutycznym.