Toksyczne składniki farb

Zdrowy produkt to taki, który nie jest szkodliwy dla nabywcy, producenta i środowiska. Syntetyczne farby i lakiery, środki gruntujące, uszczelniające i kleje nie spełniają takich kryteriów. Farby, lakiery oraz rozpuszczalniki i rozcieńczalniki zawierają ulatniające się związki organiczne, jak ksylen, toluen, epoksydy, eter, metylobenzen oraz ketony, a w farbach niekiedy znajdują się również trujące metale ciężkie. Związki organiczne odparowują lub rozkładają się z wydzieleniem gazów w trakcie stosowania oraz schnięcia farb, a nawet kiedy są już one suche. Lakiery uretanowe i farby lateksowe należą do tej kategorii. Mogą one zawierać, jak wiele innych farb, także kauczuki syntetyczne, żywice akrylowe i inne dodatki (takie jak środki grzybobójcze), które stale wydzielają substancje szkodliwe.

Dwutlenek ołowiu, często dodawany do farb jako biały pigment, jest stopniowo wycofywany; jego dodawanie do farb jest prawnie kontrolowane, a w USA, Wielkiej Brytanii i Australii całkowicie zakazane. Wciąż jednak zdarzają się przypadki zatrucia ołowiem wśród dzieci, które miały bezpośredni kontakt ze starą, łuszczącą się farbą lub niektórymi zabawkami. Należy się zawsze upewnić, czy farba na nabywanym produkcie była farbą bezołowiową.

Problem nie kończy się na ołowiu. Farby i lakiery epoksydowe zawierają także inne szkodliwe substancje, na przykład fenole. Substancje te są prawdopodobnie rakotwórcze i ich używanie jako składników farb zostało zakazane w wielu krajach. Należy także pamiętać, że wszystkie farby syntetyczne są łatwo palne i w razie zapalenia emitują trujące gazy oraz gęsty dym, mogące spowodować śmiertelne zatrucie.

Surowce

Podstawowym składnikiem farby jest substancja błonotwórcza (olej, żywica, emulsja wodna), w której zawieszone są cząstki pigmentów. Pigmenty nadają farbie barwę, sprawiają, że jest gęsta i kryjąca (nieprzezroczysta). Są z reguły pochodzenia mineralnego, jak czerwone, brązowawe i żółte ochry, brązowe umbry oraz czerwone tlenki żelaza. Jaśniejsze kolory uzyskuje się stosując rudy metali. Zieleń paryską uzyskano z octanu miedzi i arszeniku; jest to pigment wyjątkowo trujący i od dawna się go nie produkuje. Białe pigmenty uzyskuje się z tlenku cynku, dwutlenku tytanu (najbardziej kryjący) oraz z tlenku antymonu, szczególnie od kiedy używanie dwutlenku ołowiu zostało zakazane.

Ponownie zaczyna się używać pigmentów roślinnych. Są one idealne do produkcji przeświecających farb klejowych, kładzionych na białe podłoże ściany. Niektóre pigmenty naturalne mają tendencję do stopniowego płowienia pod działaniem światła słonecznego, pokrywając powierzchnie delikatną kolorową patyną.