W celu ochrony lasów tropikalnych i starodrzewia w klimacie umiarkowanym, należy używać drewna ze specjalnych upraw leśnych. Organizacja The Forest Stewardship Counsil (FSC, Rada Zarządzania Lasami) wymogła wprowadzenie międzynarodowego systemu oznaczania drewna z odtwarzalnych upraw leśnych. Drzwi i ramy okienne z miękkiego drewna są tak samo dobre jak z twardego tropikalnego, na przykład mahoniu. Można także użyć twardego drewna z miejscowych gatunków – buku czy dębu.

Określenia użyte poniżej odnoszą się do czasu, w którym dany rodzaj drewna zaczyna gnić w kontakcie z ziemią: łatwo gnijące: mniej niż 5 lat; nietrwałe: 5-10 lat; trwałe: 15-25 lat; bardzo trwałe: ponad 25 lat.

Drzewa liściaste

Olcha (olsza). Drewno o prostych, pięknych słojach i równej, gładkiej powierzchni; barwa od jasnoczerwonej do pomarańczowo brązowej; dobrze schnące i bardzo trwałe w wodzie, lekkie, miękkie i łatwo łupliwe; używane w przemyśle meblarskim, do wyrobu zabawek i ozdób, grzbietów szczotek, także sklejki; łatwo gnijące. Występuje głównie na półkuli północnej (rośnie na podmokłych terenach).

Jabłoń. Drewno dość twarde, ciężkie, o cienkich włóknach; łatwe w obróbce; schnie wolno z tendencją do odkształcania; łatwo gnijące. Występuje głównie w umiarkowanych strefach klimatycznych.

Jesion amerykański. Drewno prawie białe, z mocnymi grubymi włóknami; używane do produkcji uchwytów narzędzi, ram przyczep itp.

Jesion wyniosły. Drewno prawie białe lub jasno brązowe, twarde, elastyczne, o grubych włóknach; daje się łatwo giąć, dobrze się poleruje i barwi; używane w produkcji mebli i sprzętu sportowego; łatwo gnijące. Pospolity w Europie.

Osika (topola osika). Drewno szarobiałe lub jasnobrązowe, o cienkich włóknach; używane na skrzynie, klatki i wewnętrzne części mebli, do wyrobu forniru, sklejki i płyt wiórowych; ważny surowiec do produkcji masy celulozowej. Ma bardzo duży zasięg geograficzny – występuje m.in. w Europie i Ameryce Północnej.

Buk. Drewno o barwie różowawej, z czasem ciemniejącej do czerwonobrązowej; ciężkie, twarde, łatwo łupliwe; bez sęków, z dekoracyjnym cętkowanym wzorem słojów; nadaje się do gięcia i toczenia; używane do produkcji mebli, na przykład krzeseł i biurek, a także na drzwi i klepkę podłogową oraz do wyrobu forniru i różnych drobnych przedmiotów; nie zalecane do użycia na zewnątrz; łatwo gnijące. Buk zwyczajny występuje w lasach półkuli północnej.

Brzoza. Drewno białe do jasnobrązowego, o średniej twardości; słoje słabo zarysowane; używane do wyrobu sklejki, na ramy mebli tapicerowanych, także na drzwi; dość dobrze się suszy; nadaje się do toczenia; łatwo gnijące. Występuje na półkuli północnej, głównie w strefie zimnej i umiarkowanej.

Eukaliptus. Drewno ciężkie, twarde, odporne na wilgoć; wymaga długiego okresu suszenia (co zapobiega pęknięciom); używany w budownictwie (m.in. okrętowym i wodnym), na meble, narzędzia itp. W stanie dzikim występuje w Australii; od końca XIX wieku rozpowszechniony w Kalifornii; uprawiany ze względu na nadzwyczajną szybkość wzrostu. Należy używać drewna tylko z plantacji.

Wiąz (około 20 gatunków). Drewno brązowe, twarde, trudno łupliwe, odporne na gnicie w wodzie; nadaje się do toczenia i gięcia; średnio trwałe; używane w budownictwie wodnym i meblarskim, także na podłogi. Wiąz holenderski jest o 40% twardszy niż angielski, został on jednak wyniszczony przez naczyniową chorobę wiązów. Wiąz występuje w umiarkowanej strefie półkuli północnej.

Orzesznik (hikora). Drewno brązowe lub czerwonawobrązowe; bardzo twarde, elastyczne, trudno łupliwe, trwałe; używane do produkcji urządzeń sportowych (dawniej nart), a także pojazdów. Występuje głównie w Ameryce Północnej.

Lipa. Drewno żółtobiałe z czasem zmieniające barwę do jasnobrązowej; miękkie, lekkie, łatwo się suszy i obrabia, dobrze się barwi; używane na meble, części instrumentów muzycznych, sprzęt gospodarstwa domowego, ozdoby itp. Występuje w umiarkowanej strefie półkuli północnej.

Klon. Drewno jasnoróżowe, niekiedy z odcieniem brązowym; twarde, odporne na ścieranie, trudno Iupliwe; czasem spotyka się skupienia drobnych sęczków nazywanych „okiem ptaka”; używane w przemyśle meblarskim, a także na boazerie i podłogi, nietrwałe. Występuje w Europie, Ameryce Północnej, północnej Afryce.

Dąb. Drewno żółtawobrązowe z wyraźnymi szerokimi promieniami rdzeniowymi, dającymi piękny srebrzysty połysk; ciężkie, twarde, trwałe, odporne na działanie wody, insekty i grzyby. Przy dużej wilgotności zawarte w nim garbniki wywołują korozję żelaza i innych metali; jeden z najczęściej używanych w budownictwie gatunków twardego drewna; z drewna dębu wykonuje się także meble, boazerie i parkiety; nadaje się bardzo dobrze do użytku zewnętrznego -na parapety okienne, okapy, drzwi i płoty; drewna dębowego używa się też przy budowie jachtów i łodzi. Amerykański czerwony dąb rośnie szybciej, ale jego drewno jest mniej odporne na wpływy atmosferyczne; jest także bardziej podatne na szkodniki. Dąb może z powodzeniem zastępować mahoń i teak. Występuje w umiarkowanej i podzwrotnikowej strefie półkuli północnej.

Grusza. Drewno o barwie czerwonobrązowej z cienkimi, równymi włóknami, dość twarde; nadaje się dobrze do toczenia i rzeźbienia; używane do wyrobu instrumentów muzycznych, mebli, naczyń (mis itp.); łatwo się barwi i poleruje. Występuje w Europie, Azji, północnej Afryce.

Topola. Drewno jasne (szarawe, jasnożółte, jasnobrązowe), lekkie, miękkie, z niewyraźnymi słojami; nietrwałe, ale bardzo wytrzymałe w stosunku do ciężaru, z mniejszą skłonnością do pęknięć niż inne gatunki miękkiego drewna; używane do wyrobu zapałek, sklejki, pólek, na wewnętrzną stolarkę; ważny surowiec do produkcji masy celulozowej. Występuje w Eurazji, północnej Afryce i Ameryce Północnej. Uprawiana na plantacjach. W klimacie umiarkowanym topola jest drzewem najszybciej rosnącym.

Jawor (gatunek klonu). Drewno białe lub żółtawobiałe, elastyczne, z naturalnym połyskiem; niekiedy ma faliste słoje; jest tradycyjnie używane na spodnią płytę korpusu rezonansowego skrzypiec; dobrze się barwi i łatwo poleruje; używane do wyrobu forniru w produkcji mebli, przyborów kuchennych, uchwytów; łatwo gnijące.

Orzech czarny (amerykański). Drewno ciemnobrązowe, ciemniejące z wiekiem; słoje zwykle proste, choć mogą też występować faliste, włókna są grube; dobrze się suszy; używane do wyrobu dekoracyjnych oklein w produkcji mebli wysokiej jakości. Występuje w Ameryce Północnej.