Rodzaje włókien

Rodzaje włókien

Płótno lniane

Trwała tkanina o lekko porowatej powierzchni i charakterystycznej szaro-beżowej barwie (jeśli jest nie bielona i barwiona). Dobrze pochłania wilgoć; pod wpływem wyższych temperatur jest bardzo podatna na kurczenie; łatwo się barwi, lecz również łatwo płowieje; tkanina mnąca, bardzo trudna w prasowaniu.

Bawełna

Włókna (włoski) zebrane z torebek nasiennych rośliny uprawnej – bawełny. Wyrabia się z nich przędzę, nici, tkaniny i dzianiny, a także watę i celulozę (z krótkich włókien). Tkaniny i dzianiny bawełniane łatwo przepuszczają powietrze, nie drażnią, są dobre do noszenia zarówno latem, jak i zimą. Niektóre substancje wykończające i uszlachetniające (na przykład przeciwkurczliwe, przeciwmnące, nadające połysk) mogą działać drażniąco.

Wełna

Okrywa włosowa owiec, kóz, lam, królików, wielbłądów i innych zwierząt używana do wyrobu przędzy, tkanin, dzianin i innych wyrobów. Tkaniny wełniane i dzianiny, otrzymane z runa różnego gatunku owiec, ogrzewają zimą i dają uczucie chłodu przy bardzo wysokich temperaturach, są przewiewne, nie przemakają łatwo, ale absorbują wilgoć ze skóry. Wełnę można mieszać z innymi włóknami, zarówno naturalnymi, jak i syntetycznymi. Jednak najlepsze są ubrania z tkanin czysto wełnianych. Szlachetne odmiany wełny pochodzą z jedwabistych kaszmirskich kóz (kaszmir), angorskich kóz (mohair) i królików (angora).
W wyrobach są one mieszane z dobrymi gatunkami wełny owczej. Cięższy i szorstki, lecz bardzo ciepły rodzaj wełny, to wełna wielbłądzia – przeznaczana głównie na nakrycia wierzchnie, jak płaszcze, kurtki. Ze spilśnienia różnych włókien wełnianych otrzymuje się wiele gatunków filcu odznaczającego się dużą zwartością, dobrymi właściwościami ciepłochronnymi i dźwiękochronnymi.

Jedwab naturalny

Po rozwinięciu oprzędu gąsienic jedwabnika otrzymuje się surowe włókno jedwabne, zwane greżą. Z greży (po odklejeniu, pozbyciu się substancji sklejającej włókno – serycyny) wytwarza się przędzę jedwabną używaną na luksusowe, bardzo lekkie i miękkie tkaniny sukienkowe o różnej grubości (szyfon, tafta itp.). Na ubrania zarówno damskie, jak i męskie używa się szantungu – grubszej tkaniny o charakterystycznych zgrubieniach w wątku. Z włókien częściowo odklejonych wytwarza się m.in. tkaniny meblowe; z nie odklejonych – tkaniny techniczne.

Kapok

Nieprzędne, łamliwe włókno włókien nasiennych drzewa kapowego (puchowca), bardzo lekkie, nieprzemakalne, używane do wypełniania pasów i kamizelek ratunkowych, także materaców. Po długim okresie użytkowania zaczyna się kruszyć, wydzielając cząstki kurzu o działaniu alergicznym.

Juta

Twarde włókna o długości do 3 m, wydobywane z rośliny zielnej juta przez moczenie w wodzie (roszenie); używane do wyrobu tkanin opakunkowych (np. na worki), dekoracyjnych, tapicerskich, dywanów, sznurów, lin. Juty używa się również przy wyrobie linoleum i papieru. Jest ona uprawiana od najdawniejszych czasów w Azji (głównie na Półwyspie Indyjskim).

Konopie

Włókno otrzymywane z łodyg rośliny zielnej konopie siewne, bardzo wytrzymałe, odporne na gnicie, używane na ciężkie tkaniny (wojłoki), wyroby powroźnicze (sznury, liny), wyściółki tapicerskie, w produkcji papieru. W wielu krajach zakazana jest hodowla bardzo podobnych konopi indyjskich, z których otrzymuje się haszysz.

Sizal

Włókna pochodzące z agawy sizalskiej, bardzo twarde, długie włókna (do 1 m) stosowane do produkcji mat i dywanów, a także wyrobów powroźniczych (sznurów, lin). Produkowane w Afryce, Indonezji, Brazylii.

Włókno kokosowe

Twarde, odporne na tarcie, ciemnobrązowe włókno otrzymywane z owocni palm kokosowych, używane na wyściółki tapicerskie, do wyrobu mat, lin, szczotek. Palma kokosowa (kokosowiec) występuje wyłącznie jako roślina uprawna (dostarczająca cennych owoców – kokosów) w całej strefie podzwrotnikowej.

Jedwab sztuczny

Jedwab sztuczny otrzymuje się z celulozy pozyskiwanej z miazgi drzew (iglastych lub buku). Rozpuszczona w chemikaliach celuloza tworzy tzw. wiskozę, z której powstają włókienka jedwabiu zwanego wiskozowym. Jedwab otrzymywany z octanu celulozy nazywa się jedwabiem octanowym. Włókna wiskozowe mają właściwości podobne do bawełny. Same lub w mieszankach z włóknami naturalnymi są surowcem na „zdrowe” tkaniny.

Pierze i puch

Tradycyjnie są stosowane do wypełniania kołder i poduszek. Lekki i niezwykle ciepły puch jest stosowany do wypełniania ubiorów’ chroniących przed silnym mrozem. Po zamoczeniu traci swoje właściwości. Czyszczenie ubrań wypełnionych puchem powinno odbywać się w pralniach chemicznych. Nie wskazane dla osób uczulonych na pierze.

Skóry i włosie

W nie garbowanej skórze nie ma szkodliwych związków chemicznych. Garbowana i barwiona może zawierać m.in. formaldehyd. Końskie włosie (pochodzące z ogona i grzywy) tradycyjnie używane jest do wypełniania mebli, szczególnie krzeseł, foteli i materaców. Jest to metoda bardzo kosztowna i może powodować alergie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.