Dobry kucharz chce działać w dobrze zaplanowanej kuchni, w której nie będzie wykonywał niepotrzebnej pracy. Najlepsze jest rozplanowanie na bazie trójkątów, łączących trzy podstawowe elementy – miejsce do gotowania, zlew i miejsce przechowywania żywności – z miejscami obróbki produktów. Miejsca te powinny być rozlokowane niezbyt daleko od siebie, tak aby uniknąć niepotrzebnego ruchu. Ważne są także osobiste upodobania oraz styl i metody pracy, na przykład ktoś może chcieć, by kuchnia i naczynia kuchenne znajdowały się blisko, podobnie jak tłuszcze i przyprawy. Jeżeli spędza się dużo czasu na gotowaniu i pieczeniu, wygodne może być usytuowanie w różnych częściach kuchni miejsc na poszczególne czynności, takie jak krojenie warzyw, mieszanie składników, pieczenie czy inne czynności wymagające miejsca, na przykład przygotowywanie przetworów.
Dobrym rozwiązaniem są miejsca pracy w kształcie litery L lub U, chociaż równie dobrze można używać zwykłych stołów. Przygotowywanie posiłków często łączy się z długim pozostawaniem w pozycji stojącej, więc aby uniknąć złej postawy i bólów pleców, miejsce pracy powinno być tak zaprojektowane, by odpowiadało osobie, która będzie najczęściej przy nim pracowała. Być może takie miejsce będzie musiało być dostosowane do wzrostu kilku różnych osób. Na ogół najlepiej jest, by blaty sięgały talii – przeciętnie jest to wysokość 85-90 cm. Wysokość blatów można regulować, montując je na odpowiednich cokołach. Trzeba przy tym zwrócić uwagę na to, by również wygodnie się przy nich stało. Wysokość miejsca pracy można też regulować grubością położonego blatu. Ciężkie prace, takie jak wyrabianie i wałkowanie ciasta lub krojenie korzeniowych warzyw będą łatwiejsze do wykonania na powierzchniach umieszczonych poniżej talii, tak by można wykorzystać lepiej własny ciężar. Stanie może być mniej męczące, gdy nosi się obuwie na miękkiej, wyprofilowanej podeszwie lub gdy stoi się na matach czy wykładzinach dodających podłodze elastyczności. Przy planowaniu kuchni trzeba przewidzieć kilka miejsc do siedzenia, gdyż przy wykonywaniu czynności kuchennych należy siadać, gdy tylko jest to możliwe.
Wszystkie miejsca pracy powinny być odpowiednio szerokie – od 65 do 70 cm – co zapewnia wygodę w przygotowywaniu posiłku, a także umożliwia zainstalowanie za nimi przewodów i rur. Istnieje szereg praktycznych i lepszych materiałów niż laminat do pokrycia powierzchni blatów – płytki ceramiczne i kamienne, drewno (np. klon) lub też bardzo trwale – stal nierdzewna, granit i lastryko. Można też ułożyć mozaikę z płytek marmurowych i drewnianych.
Niezbędny jest zlew dwukomorowy, aby odseparować mycia naczyń od przygotowywania żywności. Zaopatrz się w dobrej jakości noże, garnki i patelnie; unikaj garnków aluminiowych oraz pokrytych substancją zapobiegającą przywieraniu. Elektryczne urządzenia pozwalające na oszczędność czasu, jak miksery, wyciskacze soków czy roboty kuchenne – to kwestia osobistego wyboru.
Jak gotować zdrowo i oszczędnie i wciąż cieszyć się z rezultatów? Należy najpierw rozważyć, czy żywność rzeczywiście wymaga długotrwałego gotowania. Zdrowa dieta zależy w dużym stopniu od tego, czy produkty zachowają możliwie w największym stopniu stan naturalny, tracąc jak najmniej witamin i wartości odżywczych.
Warzywa powinny być świeże, możliwie młode i tak spreparowane, by najlepiej wykorzystać ich wartości. Surowe, świeże warzywa i owoce mają duże wartości odżywcze, zawierają większość potrzebnych minerałów, witamin i błonnika, które często ulegają niszczeniu w wyniku gotowania. Wpływają one także korzystnie na uzębienie i trawienie. Wiele warzyw można spożywać na surowo, po dokładnym przygotowaniu – oczyszczeniu i wypłukaniu również po to, by usunąć ewentualne resztki pestycydów.
Z tego samego powodu niektóre warzywa, w tym marchew trzeba obrać. Surowe warzywa korzenne, poza ziemniakami, są bardzo smaczne po utarciu – mają wtedy znacznie lepszy, wyraźniejszy smak niż kiedy są ugotowane. Warzywa liściaste i w postaci łodyg powinny być zawsze bardzo świeże, zarówno te spożywane na surowo, jak i gotowane, ponieważ przetrzymywane zbyt długo tracą witaminy.
Świeże warzywa, bogate w tak wiele różnorodnych składników, powinno się jeść codziennie. Oprócz popularnej, ale dość ubogiej w składniki odżywcze sałaty, można używać młodych liści mleczu, szpinaku, kolendry, szczawiu (także tego z łąk) i nasturcji. Można także spożywać surowe ziarna grochu i fasoli, ziarna zbóż, rodzynki, orzechy i owoce. To są naprawdę „wygodne produkty”, zawsze łatwe do przygotowania, zdrowe i pełne smaku.
Jednakże, wiele produktów trzeba ugotować, by były bezpieczne do spożycia i by mogły być przechowywane; dotyczy to szczególnie gorącego klimatu, gdzie żywność może się zepsuć bardzo szybko, a także na obszarach, gdzie z jakichś powodów jest skażona. Także w chłodnym klimacie „higiena” żywności jest sprawą ważną; wiele produktów jest też smaczniejszych po ugotowaniu. Wykwalifikowany kucharz musi znać wszystkie podstawowe techniki przyrządzania, od gotowania do smażenia, pieczenia, duszenia czy grilowania. Ale by uważać się za oszczędnego kucharza, trzeba mieć wiedzę na temat najbardziej wydajnych metod przyrządzania żywności, przy jak najmniejszym zużyciu energii.