Produkty drewnopochodne

Chociaż drewno jest surowcem odnawialnym, eksploatacja tego znakomitego materiału budowlanego przybiera niebezpieczne rozmiary i może zagrozić wyginięciem wielu gatunków drzew. Tropikalne lasy deszczowe i starodrzew kurczą się w niepokojącym tempie, a kwaśne deszcze niszczą drzewostan w krajach wysoko rozwiniętych, szczególnie lasy liściaste.

Ponadto, drewno wykorzystywane jest nie tylko w budownictwie. Co roku tysiące drzew jest ścinanych i przerabianych na ścier drzewny – niezbędny surowiec do produkcji papieru. Dlatego tak ważne staje się odpowiednie wykorzystywanie odpadów drewna. Korek i linoleum -materiały zdrowsze od tworzyw sztucznych – są znowu powszechnie stosowane jako materiały wykończeniowe.

Korek

Korek otrzymuje się przez rozdrobnienie wierzchniej warstwy kory dębu korkowego (występującego w obszarze śródziemnomorskim) i poddaniu jej obróbce pod ciśnieniem, tworząc piaskie arkusze. Nadają się one znakomicie na wykładziny ścienne i podłogowe. Jest to zdrowy materiał, wyjątkowo elastyczny i odporny na działanie szkodników. Podłoga pokryta specjalnie przygotowanymi płytkami korkowymi nie musi być zabezpieczona żadnymi chemicznymi środkami. Płyty korkowe mogą stanowić dobrą warstwę izolacyjną także przy uszczelnianiu ścian, dachów i podłóg. Zdjęta z rosnącego dębu korkowego wierzchnia warstwa kory ulega szybkiej regeneracji, dlatego materiał ten ma szczególne znaczenie ekologiczne.

Dąb korkowy jest to zimozielone drzewo, o wysokości do 12-18 metrów. Żyje 150 lat i dłużej. Chociaż występowanie wierzchniej korkowej warstwy kory nie jest niczym nietypowym, unikalność dębu korkowego polega na tym, że zdjęcie tej kory nie uszkadza drzewa i nie powoduje jego usychania. Drzewo musi najpierw rosnąć około 15 lat zanim pierwszy raz zostanie zdjęta kora. Przerwy pomiędzy zdejmowaniem kory nie powinny być krótsze niż 8-10 lat. Tyle czasu potrzebuje drzewo na pełną regenerację.

Linoleum

Linoleum otrzymuje się przez jednostronne pokrycie tkaniny jutowej masą ze sproszkowanego korka lub mączki drzewnej, linoksynu (utlenionego oleju lnianego) i kalafonii oraz substancji barwiących; spód tkaniny pokrywa się farbą lakową. Linoleum ma wszystkie zalety PVC, a ani jednej jego wady. Jest to mocny, odporny materiał, sprzedawany z rolki lub w postaci płytek. Linoleum musi być kładzione na gładką, suchą powierzchnię – w przeciwnym razie może z czasem zgnić; nie powinno być czyszczone środkami chemicznymi, lepiej stosować naturalne pasty do drewna.

Guma

Gumę uzyskuje się w wyniku chemicznej przeróbki kauczuku, ten zaś otrzymuje się z lateksu. Lateks, zwany też mleczkiem kauczukodajnym, jest białą, lepką cieczą wydzielaną przez nacięte drzewa kauczukodajne, głównie kauczukowiec brazylijski, występujący w stanie dzikim w Brazylii. Tuż przed I wojną światową Brytyjczycy po raz pierwszy przywieźli sadzonki kauczukowca do Malezji i założyli tam jego plantacje. Źródłem lateksu są też rosnące na terenach południowo-zachodnich stanów USA krzewy Parthenium argentatum. Zawarty w lateksie kauczuk jest naturalnym polimerem. Poddany działaniu siarki, na gorąco i pod zwiększonym ciśnieniem, tworzy gumę (po raz pierwszy otrzymał ją Amerykanin C.N. Goodyear w 1839 roku). Guma jest materiałem bardzo elastycznym, odpornym mechanicznie, niewrażliwym na działanie wody. Była powszechnie wykorzystywana do wykładania podłóg w łazienkach, zanim zastąpiły ją tworzywa sztuczne. Ciągle jest w sprzedaży w postaci arkuszy lub płyt. Może działać alergizująco.