Radosław Sikorski nie tylko minister od spraw trudnych

Radosław Sikorski przez wiele lat kazał się do siebie zwracać per Radek, zmienił zdanie dopiero wtedy, gdy został ministrem. Za rządów premiera Kazimierza Marcinkiewicza oraz Jarosława Kaczyńskiego był ministrem obrony narodowej, od 2007 roku został mianowany przez premiera Donalda Tuska na ministra spraw zagranicznych. Urodził się w Bydgoszczy, gdy w 1981 roku był w Wielkiej Brytanii, aby nauczyć się języka, a w tym czasie w Polsce wprowadzono stan wojenny, wystąpił o azyl polityczny, który uzyskał. Był dziennikarzem freelancerem różnych gazet brytyjskich, w 1986 wyjechał do Afganistanu, a w 1989 roku wygrał konkurs World Press Photo. W swojej karierze politycznej był także wiceministrem obrony narodowej (premierem był Jan Olszewski), w latach 1998 – 2001 (premier Jerzy Buzek) był wiceministrem spraw zagranicznych. Opowiadał się za szybkim przyłączeniem do NATO. W 2010 roku, gdy Platforma Obywatelska przeprowadziła prawybory, startował obok Bronisława Komorowskiego jako kandydat na prezydenta Polski. Jego żoną jest znana amerykańska dziennikarka Anne Applebaum. Dopiero w 2006 roku zrzekł się obywatelstwa brytyjskiego, po części była to odpowiedź na działania Wojskowych Służb Informacyjnych, które przez 3 lata zajmowały się jego inwigilacją właśnie z tytułu podwójnego obywatelstwa. Jest także autorem wielu książek, głównie o tematyce międzynarodowej.

Bronisław Komorowski polityk

Bronisław Maria Komorowski, z wykształcenia historyk, w historii polskiej polityki zapisze się na pewno jako prezydent, ponieważ tę funkcję sprawuje od 6 sierpnia 2010 roku. Komorowski, po śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Smoleńsku, pełnił funkcję prezydenta Polski od 10 kwietnia do 8 lipca 2010 roku. Wcześniej był posłem na Sejm, a w 2010 roku był Marszałkiem Sejmu, a pełniona funkcja, zgodnie z Konstytucją Polski, umożliwiała mu pełnienie obowiązków prezydenta Polski w sytuacji, gdyby ten zmarł. Komorowski jest znany jako wielbiciel polowań, ale głośne się też stały jego wpisy pamiątkowe do różnych ksiąg, w których pojawiały się błędy ortograficzne. Jako dziecko przeprowadził się do Pruszkowa, uczęszczał do liceum w Warszawie, po raz pierwszy został zatrzymany za działalność opozycyjną w 1971 roku. Działał w harcerstwie, gdzie poznał swoją przyszłą żonę. W latach 70. był jednym z działaczy Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1980 przystąpił do NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze, od grudnia 1981 do czerwca 1982 był internowany. Był związany z Unią Demokratyczną, Unią Wolności, następnie współtworzył Stronnictwo Liberalno-Demokratyczne, które przyłączyło się do AWS Solidarność. Od 2001 roku jest związany z Platformą Obywatelską, w której pełnił funkcję między innymi wiceprzewodniczącego. Był Ministrem Obrony Narodowej, gdy premierem był Jerzy Buzek, wicemarszałkiem Sejmu, a w latach 2007 – 2010 był także Marszałkiem Sejmu.

Sławomir Nowak – minister od autostrad

Sławomir Nowak urodził się w 1974 roku w gdański, z wykształcenia jest politologiem, chociaż miał także własną firmę reklamową oraz był wiceprezesem Radia Gdańsk. Politycznie zaczynał w Kongresie Liberalno-Demokratycznym, a po jego połączeniu z UD, wstąpił do Unii Wolności. W 2004 wszedł do Sejmu na miejsce Janusza Lewandowskiego, który został europosłem (sam Nowak w wyborach w 2001 roku nie dostał się do Sejmu). Gdy w 2007 roku startował w Gdańsku jako poseł, dobył największe poparcie, za nim był Jarosław Wałęsa oraz Maciej Płażyński. Był między innymi szefem gabinetu politycznego premiera, a w 2010 roku był szefem sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich. W 2011 roku został powołany na ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. W 2010 roku, po wyborach prezydenckich, został sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta, zajmującym się kontaktami z rządem i parlamentem. Sławomir Nowak obiecywał rozbudowę sieci dróg i autostrad, jednak nie poszerza się ona tak szybko, jak zapewniał w chwili obejmowania stanowiska. Ostatnio Nowak dał się poznać, dzięki publikacjom prasowym, głównie jako wielki miłośnik drogich zegarków, a jednocześnie jako osoba, która chce pozwać jeden z tygodników na 30 milionów złotych. Był także przewodniczącym Regionu Pomorze Platformy Obywatelskiej.