Bartosz Arłukowicz – człowiek wielu talentów

Obecny polski minister zdrowia przez wiele lat prowadził praktykę lekarską – nie jest jedyną osobą z wykształceniem medycznym, która poczuła powołanie do działalności publicznej. Polityczną karierę zaczął od osiągnięcia stanowiska szczecińskiego radnego, gdzie kandydował z ramienia SLD-Unii Pracy. W 2004 roku jako członek Socjaldemokracji Polskiej kandydował do sejmu, ale bezskutecznie. Upragniony mandat zdobył trzy lata później. W 2011 roku premier Donald Tusk powołał go na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa rady Ministrów, a także pełnomocnika do spraw przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. W tym samym roku kandydował powtórnie do sejmu, tym razem już z listy Platformy Obywatelskiej. Na jesieni tego samego roku premier ogłosił, że powierza mu stanowisko ministra zdrowia w swoim drugim rządzie. Dzięki rzetelnemu i pełnemu widocznego poświęcenia wypełnianiu obowiązków pediatry Bartosz Arłukowicz jest Kawalerem Orderu Uśmiechu, nagrody przyznawanej przez same dzieci. Wielbicielom programów typu reality show zapadł również w pamięć jako uczestnik i zwycięzca drugiego sezonu programu Agent. Nie tylko zdobył sympatię widzów, dając się poznać jako zaradny i sympatyczny człowiek, ale wykazał się także przenikliwością, sprytem i inteligencją, rozwiązując zagadkę przygotowaną przez producentów programu.

Gmach Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

Budynek, w którym obecnie rezyduje kancelaria rządu, powstawał w latach 1900-1903. Pierwotnie służył jako koszary dla wychowanków Korpusu Kadetów im. Aleksandra Suworowa. W czasie I wojny światowej budynek zmienił swoje przeznaczenie, przeistaczając się w szpital miejski (mógł pomieścić nawet 1500 chorych). Po przejęciu władzy nad miastem przez Niemców, szpital do 1918 roku służył obcym żołnierzom. Niemcom odebrała go Szkoła Podchorążych Piechoty. Natomiast po przewrocie majowym, podczas którego kierownictwo szkoły opowiedziało się za rządem prawicy, budynek stał się siedzibą Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych (na którego czele stał Piłsudski). Ponadto przechowywano tu zbiory Centralnej Biblioteki Wojskowej oraz eksponaty należące do Muzeum Narodowego (którego gmach był w budowie). Już we wrześniu 1939 roku budynek zbombardowano, po czym urządzono tu koszary dla żołnierzy SS. W czasie powstania warszawskiego tereny ogrodu, rozciągającego się za budynkiem, były miejscem egzekucji tysięcy mieszkańców Warszawy. Po wojnie była to siedziba Rady Państwa, później także Urzędu Rady Ministrów. Funkcjonowała tu Wyższa Szkoła Nauk Społecznych, działająca z ramienia Komitetu Centralnego PZPR (kształcono tu kadrę partyjną). Gmach figuruje w rejestrze zabytków jako przykład architektury reprezentacyjnej stolicy.

Pałac Prezydencki – świadek historycznych wydarzeń

Oficjalna rezydencja prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej mieści się w największym pałacu, usytuowanym w Warszawie – Pałacu Prezydenckim. Nazwa ta obowiązuje dopiero od 1994 roku, wcześniej budynek przyjmował miano jednoznaczne z nazwiskiem lub funkcją swoich mieszkańców, nazywano go więc Pałacem Koniecpolskich, Radziwiłłów, Lubomirskich oraz Namiestnikowskim. Wielokrotnie przebudowywany gmach zawdzięcza swój dzisiejszy wygląd pracy polskiego architekta żyjącego i działającego w XIX wieku, Piotra Aignera – po tych ostatnich poważnych pracach obiekt utrzymany jest w stylu klasycystycznym. Przed pałacem znajduje się posąg konny księcia Józefa Poniatowskiego, wzorowany na klasycznej rzeźbie cesarza Marka Aureliusza. Pałac był miejscem wielu istotnych, historycznych wydarzeń. W jego wnętrzu odbył się pierwszy publiczny występ ośmioletniego Fryderyka Chopina, podczas powstania listopadowego rezydował tu powstańczy Rząd Narodowy, tu po raz pierwszy zaprezentowano obraz Jana Matejki pt.: Bitwa pod Grunwaldem. W Polsce międzywojennej była to siedziba rządu i ministrów. Podczas wojny pałac nie ucierpiał od działań zbrojnych. W roku 1955 podpisano tu Układ Warszawski, a w 1989 roku w Sali Kolumnowej pałacu toczyły się obrady Okrągłego Stołu. Obecnie jest to przede wszystkim miejsce pracy prezydenta i jego kancelarii.