Dodatkowe źródła energii
Zapotrzebowanie na energię dla domu zaspokajamy korzystając ze źródeł dostępnych w najbliższej okolicy – gazu, węgla, ropy naftowej, drewna, energii elektrycznej dostarczanej przez elektrownie, a także energii słonecznej i energii wody. Z powodów przytoczonych powyżej, paliwa kopalne – węgiel, ropę naftową i gaz ziemny, powinno się traktować tylko jako dodatkowe źródła energii. Gdyby wprowadzone w stanie Oregon w USA rygorystyczne przepisy dotyczące spalania paliw miały obowiązywać wszędzie, to ogień oglądalibyśmy tylko w specjalnych piecach o całkowitym spalaniu – z systemami zabezpieczającymi przed ulatnianiem się dymu i innych produktów spalania.
Drewno, podobnie jak inne paliwa, jest źródłem ubocznych produktów spalania zanieczyszczających środowisko. Pomimo tego, drewno uważane jest za jeden z najbardziej ekologicznych surowców, głównie ze względu na jego pełną odnawialność – przy właściwie przemyślanej gospodarce leśnej. Przy obecnym tempie rozwoju cywilizacji może to jednak ulec zasadniczej zmianie. Kwaśne deszcze i pożary niszczące coraz większe połacie lasów mogą wpłynąć na ograniczenie występowania w przyszłości tego surowca.
W zbyt małym stopniu jest wykorzystywane ciepło odpadowe z elektrowni i innych zakładów przemysłowych. Ciepło mogłoby służyć do ogrzewania całych dzielnic mieszkaniowych. W wielu krajach buduje się obecnie elektrociepłownie – elektrownie parowe wytwarzające jednocześnie energię elektryczną i ciepło, przy użyciu dowolnych paliw: ropy, węgla, gazu, a nawet odpadów. Para z upustów lub wylotów turbin, po wykonaniu pracy i częściowym rozprężeniu, jest wykorzystywana jako nośnik ciepła dostarczanego zewnętrznym odbiorcom. Taki system ma znacznie wyższą sprawność niż przy niezależnym wytwarzaniu ciepła w ciepłowniach i energii elektrycznej w elektrowniach. Na niektórych obszarach można, tak jak w Islandii, wykorzystać do ogrzewania miast energię gorących źródeł (energię geotermiczną). Ostatnie rozwiązania zmierzają w kierunku stosowania lokalnie, na przykład w wielkich biurowcach czy hotelach, małych generatorów energii.
Elektryczność jest często uważana za najbardziej czystą i wydajną formę energii. Jeśli chodzi o samą energię, to jest to prawda, ale zależy w jaki sposób została ona wyprodukowana. Wytwarzanie energii elektrycznej głównie z węgla i ropy naftowej jest jedną z przyczyn zanieczyszczenia powietrza i wody, a także pogłębiania się efektu cieplarnianego. Hydroelektrownie przyczyniają się z kolei do niszczenia naturalnego środowiska rzek i jezior przez stawianie ogromnych zapór i tam wodnych. Sprawność elektrowni cieplnych, wykorzystujących paliwa kopalne, wynosi jedynie 30%, zatem bardzo duża część energii jest marnowana na ciepło odpadowe. Elektrownie jądrowe, ze względu na brak bezpiecznych miejsc do składowania odpadów promieniotwórczych, również nie są dobrym rozwiązaniem i w wielu krajach ich budowanie jest zabronione.
Lokalnie do wytwarzania elektryczności mogą być użyte woda i wiatr, te od wieków tradycyjne źródła energii. Przetworzenie energii tych źródeł wymaga, niestety, użycia drogich urządzeń – co staje się nieopłacalne, jeśli się nie mieszka w miejscach odosobnionych i pozbawionych innych źródeł energii. Stosunkowo najprostszy jest system wiatraków; obecność wiatraków (muszą być umieszczone na szczycie wzgórz) psuje krajobraz, powoduje hałas i zakłóca rozchodzenie się fal radiowych. Jest to wciąż dość rzadka metoda otrzymywania energii elektrycznej (przynajmniej na większą skalę).
Atrakcyjną alternatywą jest energia słoneczna, przetwarzana bezpośrednio na prąd elektryczny przez ogniwa fotoelektryczne, łączone w baterie słoneczne umieszczane na budynku. W Ameryce Północnej i Australii, a także w wielu krajach rozwijających się, istnieje duże zainteresowanie takimi domowymi „elektrowniami słonecznymi”, przy jednoczesnym podłączeniu do ogólnej sieci zasilającej, co jest niezbędne podczas pochmurnych dni. Obecnie są to na ogół rozwiązania tylko na własny użytek; jednak w niektórych sytuacjach, otrzymane nadwyżki energii mogą być oddawane do sieci ogólnej.